OEB2016 – Who killed the MOOC?
In deze sessie geen verhalen, maar een panel van experts, dat zich buigt over de mogelijke doodsoorzaak van een lijk dat bij leven onder de naam MOOC bekend was.
Expert panel:
Prof Paul Bacsich (Sero Consulting, UK)
Prof Wolfram Laaser (Fernuniversitaet Hagen, D)
Brian Mulligan (Sligo Institute, Ir)
Melissa Highton (University of Edinburg, UK)
Pieter de Vries (TU Delft, NL)
Jeanny Wildi-Yube (KPMG, D)
Sean Coughlan (BBC News, UK)
Een typisch geval van Engelse humor om in de vorm van een ‘lijkschouwing’ een analyse op tafel te krijgen over het wel en wee van een ontwikkeling als de MOOC.
Het begon meteen al met een discussie over de naam, want wat is een MOOC? Is het een Massive Open Online Course, een Modern of misschien wel een Mediocre Open Online Course. Dat het lijk in de UK is gevonden, lijkt geen toeval, omdat bekend is dat FutureLearn - de belangrijkste MOOC-producent - met grote schulden kampt.
De eerste online course die MOOC genoemd werd, vond plaats in 2012. Daarna is het snel gegaan en op dit moment zijn er 5.000 MOOCs online. In het begin vooral universiteiten samen met providers als Coursera en EdX, nu een mix van instellingen en bedrijven. Niet vreemd van idealisme, maar zoals de experts concludeerden, kom je daar niet heel ver mee. Zonder businessmodel wordt het op de langere termijn moeilijk, dus je ziet overal pogingen om die MOOC te verbinden met bestaande en of nieuwe activiteiten om daarmee het organisatorische en financiële draagvlak te vergroten.
Onderwijsinstellingen geven meerdere redenen waarom zij met MOOCs aan de slag zijn gegaan:
· De wereld voorzien van online cursussen, gratis en voor iedereen toegankelijk
· Zorgen dat je naamsbekendheid krijgt
· Het eigen onderwijs verbeteren door te leren van die MOOCs
· De relatie verbeteren tussen onderzoek en onderwijspraktijk
· Betere samenwerking met het bedrijfsleven
· Een extra motivatie om organisatorische verandering te bewerkstellingen.
Volgens het panel is er nauwelijks bewijs dat dit soort idealen wordt waargemaakt. Wat men ziet, is een enorme groei die niet te rechtvaardigen lijkt. De MOOC is ook aangekomen in de bedrijven, maar daar geldt het eenvoudige principe dat er iets te halen moet zijn. KPMG produceert MOOCs, die voor eigen mensen en klanten een goed of zelfs beter alternatief zijn dan bestaande programma’s. Dan zijn er ook partijen, die de MOOC zuiver zien als melkkoe. Met andere woorden het schiet alle kanten op. Het is wel duidelijk dat MOOCs onderhevig zijn aan een soort ‘life cycle’ en dus permanent onderhoud of vernieuwing nodig hebben om mee te kunnen. In dat kader is een ‘dode MOOC’, waarmee de sessie begon, een passende gedachte.
De algemene conclusie van het panel is dat het MOOC ‘lijk’ gewoon aan het einde was van zijn of haar levenscyclus. De nog levende MOOCs zullen om te overleven zich voortdurend moeten ontwikkelen. De beste mogelijkheden bieden bedrijfsgerelateerde MOOCs, ook wel `COOCs’ genoemd, en de verwachting is dat die de ontwikkeling gaan domineren. De meer schoolse academische ontwikkeling wordt geplaagd door vraagstukken als certificering en accreditatie en de onmacht om te profiteren van de opgedane MOOC-kennis voor het verbeteren van het bestaande onderwijs. Conclusie van het panel is: het ‘lijk’ is een kwestie van eigen schuld, dikke bult.