OEB dag 1: Changing learning
Als de kick off de toon zet, dan is Educa Online goed begonnen. Strak geleid door Aida Opoku-Mensah (special adviser UN) kwamen aan het woord Howard Rheingold, Lisa Lewin en Mark Stevenson.
Aida benadrukte dat ONLINE EDUCA een plaatsje verdient in de analen van de e-learning geschiedenis, omdat dit een plek is waar de laatste 20 jaar pioniers aan het woord kwamen. Zij heeft gezien dat e-learning het onderwijs in Afrika heeft veranderd en dat voor de toekomst 2 zaken van belang zijn: Big data en Cloud computing. Dit zijn middelen om het onderwijs beter en beter toegankelijk te maken.
Howard Rheingold (University of California Berkeley) is een onderwijsveteraan, die mede oprichter was een virtuele community, die begin jaren 90 naam maakte. Zijn boodschap was: we gaan naar een nieuwe cutuur van leren, waarin de leerder centraal staat en het accent ligt op social, peer-to-peer, inquiry based, cooperative en networked leren. Daarbij is het de kunst om goede combinaties van media te maken in relatie tot de leerdoelen. In opkomst zijn de mensen, die zelf willen uitvinden wat en hoe ze willen leren. Zijn ‘Course HUB’ is een soort open learning toolkit, die deze groepen helpen. Meer informatie over zijn aanpak is te vinden in het ‘Peeragogy Handbook’.
Lisa Lewin is managing director technology products bij uitgever Pearson. Zij ziet als de belangrijkste ontwikkeling de vergroting van de toegankelijkheid van onderwijs. Dat was in het verleden vooral een sociale en politieke zaak, maar nu vergroot de technologie de kans dat wereldwijd meer mensen toegang krijgen. Dit betekent niet dat onderwijs beter wordt, want e-learning moet nog volwassener worden om ervoor te zorgen dat die technologie ook leidt tot innovatie en kwaliteitsverbetering. Ze verwijst daarvoor naar de S-curve van technologische ontwikkeling. De technologie alleen is echter geen oplossing, het gaat om de combinatie met de ontwikkeling van hersenonderzoek, big data, computer science en niet te vergeten learning sciences, die zij ziet als het bindmiddel voor de ontwikkeling naar een beter ecosysteem voor leren.
De laatste spreker in deze kick off was Marc Stevenson, die al springend over het toneel bewoog in lijn met zijn verhaal over ‘The future and what to do about it?’. Met zijn boek ‘An Optimist’s Tour of the Future’ scoort hij goed en dat kun je ook zeggen van zijn presentatie, die meeslepend was en vermakelijk. In zijn ogen zijn vele bestaande wetgeving en regels niet meer bruikbaar, omdat technologie totaal nieuwe en vooral andere mogelijkheden biedt en daardoor de wereld verandert. Zijn voorbeelden: 3D menselijke cellen als inkt, een print bedrijf, dat werkt op nano-scale (Nanoscribe). Vrijwel de gehele sociale, technische en bedrijfsstructuur zal niet overleven. Vandaar dat er een ander model voor educatie nodig is, waarin leren is wat we zijn en doen. We kunnen niet innoveren, omdat we er niet voor opgeleid zijn en veel bedrijven hebben een verkeerde mentaliteit voor innovatie. Dreigende woorden met overtuiging uitgesproken en het gehannes met big data is in ieder geval voor onderwijs een voorbeeld van wat hij bedoelt.
Start van een dagje OEB met presentaties, expert sessies, discussies, themagroepen en een nieuw fenomeen: de spotlight sessie. Tot slot het inmiddels traditie geworden debate in lagerhuisstijl, waarmee de dag wordt afgesloten. Altijd lastig om goeie keuzes te maken. Mijn voorkeur ging uit naar Hoger Onderwijs, Staf onderwikkeling, MOOCs en Data. Natuurlijk van wisselende kwaliteit. Hierbij een korte samenvatting van de meest opvallende dingen.
Our technology ourselves: Een sessie over de invloed van technologie op de wereld. De evolutie bereidde ons voor op een leven in de fysieke wereld, maar wat als face-to-face niet meer nodig lijkt, wat dan? Dit heeft gevolgen voor de manier waarop we met elkaar omgaan en de manier waarop we naar de technologie en het onderwijs moeten kijken.
Designing MOOCs: strategies for success: Het is hetzelfde als altijd: de omstandigheden, kennis, vaardigheden en het doel van zo’n ontwikkeling bepalen grotendeels welk scenario wordt gevolg bij de ontwikkeling van MOOCs. Er zijn geen panklare recepten, maar pogingen om orde aan te brengen in de overvloed aan nieuwe beslissingen, die je moet nemen in het ontwerp. Wat een beetje overgeslagen werd, was de vraag naar uitvoering, continuïteit en hoe je met de constante stroom van vernieuwingen om kan gaan.
Are MOOCs changing management in Higher Education: Perspectives from the UK: Dit was vooral het verhaal van de Universitity of Edinburgh, een voorloper in MOOC-ontwikkeling. De drijvende kracht was de nieuwe voorzitter, die van de Open Universiteit kwam en een duidelijk visie had op open en online educatie. Er werd dus hevig geïnvesteerd in technologie teams, de ‘school of education’ kreeg een leidende rol en met action research werd een goeie basis gelegd. Toch blijft het een experiment, want het is nog te vroeg om te kunnen zeggen wat het echt gaat worden. MOOCs zijn een PR-uitdaging. Vergis je echter niet, het hoger onderwijs, dat nog niet op de MOOC-tour is, is niet bij voorbaat uitgeschakeld. Oxford, onzichtbaar als MOOC-leverancier, experimenteert op indrukwekkende wijze binnen de muren van de instelling. Belangrijk element is staf-ontwikkeling en de koppeling van MOOC-werk aan loopbaanbeleid en beoordeling. Dit zijn fundamentele zaken, nodig om de ontwikkeling momentum te geven.
Spot light sessions: Een nieuwe doorlopende voorstelling, waarin elk half uur een nieuw thema met andere mensen aan bod komt. Een soort toneel van presentaties, die meer het karakter van amusement hebben dan een droge voorleesactie. De eerste was Viktor Mayer-Schonberger uit Oxford over ‘Learning with big data’. Zijn boodschap is dat de wereld waaraan we gewend zijn, een wereld is van kleine data waarop we onze visie op de wereld hebben gebaseerd ‘for making sense of the world’. Big data vereist een andere method. Hij vergelijkt het met een foto van een tandenborstel: de kleine data view is dat de borstel helder is, maar de omgeving onscherp. Bij Big data is alles scherp, dus kan in principe iedereen alles zien, onafhankelijk van je positie ten opzichte van de tandenborstel. Je kunt dus alle vragen stellen, die nodig zijn en wordt het interessant om met andere mensen data uit te wisselen, want dat gaat over hetzelfde, maar is waarschijnlijk gericht op een andere vraag. De consequentie van deze ontwikkeling is dat we in het onderwijs zoveel mogelijk data moeten zien te verzamelen, omdat die het zicht op wat er zich afspeelt in bijvoorbeeld leesprocessen enorm kan verbeteren waarmee het onderwijs een geweldige kwaliteitsslag kan maken.