LEARNTEC 2018: de inhoud, de beurs en pseudowetenschap
LEARNTEC heeft met 10-duizend bezoekers een record gebroken en is volgens de organisatie daarmee de nummer één in Europa. De bezoekers kwamen vooral uit de industrie, van de overheid, uit de consultancy-branche, onderwijsinstellingen en uit de commerciele e-learning hoek. Met meer dan 300 exposanten viel er ook wel wat te zien. Prettig was dat men de moeite had genomen om de conferentie aan de expositie te verbinden. Bij vrijwel elke presentatie stond vermeld op welke stand je meer informatie kon krijgen, dingen kon bekijken of uitproberen.
Het gaat misschien niet om de allerlaatste ontwikkelingen of trends, maar als je niet veel tijd hebt, is LEARNTEC een prima gelegenheid om je kennis bij te spijkeren. Bijna 60% van de bezoekers waren er voor het eerst en 95% was tevreden (details ontbreken). Die waardering blijkt ook uit het feit dat LEARNTEC voor de zesde keer de Innovation Award for Digital Education mocht ontvangen van Bitkom, de organisatie die zich inzet voor “innovative economic policies, the modernisation of the educational system and future-oriented network policies”.
De inhoud
Wat verder opviel was de aandacht voor ‘onderwijs en levenlang leren’. We weten natuurlijk al een eeuwigheid dat leren niet ophoudt bij het schooldiploma, maar we hebben grote moeite om te bedenken hoe dat levenlang er dan uit zou moeten zien. Zeker nu in toenemende mate wordt beweerd dat we niet weten om welke kennis en vaardigheden het zou moeten gaan. Dan is het leuk om te zien dat er starters en scholen met nieuwe ideeën komen. Die kunnen presenteren op LEARNTEC en als ze goed genoeg zijn ook nog een prijs krijgen. Er waren 100 inzendingen met winnaars als de Carl Benz school uit Koblenz met: “The FutureLab: Digital Learning with Tomorrow’s Contents”; de RWTH Aachen voor een mixed-reality voice training voor docenten; en de JOBLINGE Association uit Munchen met een “Math as a Mission” app. Daarnaast waren er op de expositievloer in alle hoeken en gaten officiële en minder officiële presentaties, product shows en dergelijke.
De conferentie bevatte 6 key notes, 66 presentaties en 6 interactive workshops. Nog te overzien als je 3 dagen de tijd hebt. De keynotes waren interessant, maar niet verrassend en zeker niet nieuw. De meeste belangstelling ging uit naar: best-practice voorbeelden, praktische tips op basis van ervaringen en naar de stand van zaken rond onderzoek naar mediagebruik voor onderwijs. Samengevat: wat is de ultieme combinatie van techniek en onderwijs voor de beste resultaten? Niemand heeft het ultieme plaatje in zijn tas, maar de toestroom van nieuwe media en nieuwe toepassingen vereist dat er nog beter gekeken moet worden naar de manier waarop modieuze en -toepassing plaatsvindt.
De beursvloer
De exposanten waren van mening dat er niet alleen betere en meer business te doen viel, maar dat de kwaliteit van de klanten hoger was dan in voorgaande jaren. Voor alle duidelijkheid, het gaat hier over bedrijven, overheid en onderwijs. En het gaat ook over het feit dat Industrie 4.0 nu een partner heeft in Bildung 4.0, want dit is nieuwe. Er werd al veel gedaan bij onze oosterburen, maar nu hebben de sociaaldemocraten het voor elkaar gekregen dat er de komende jaren 11 miljard meer naar het onderwijs gaat.
Meer klanten, die weten waarover ze het hebben. Geen wonder, want de penetratie van digitaal in onze samenleving neemt bizarre vormen. Het aandeel digitaal in producten, diensten en services neemt zienderogen toe. Daarnaast heeft vrijwel iedereen een smartphone of een ander digitaal medium en doet dus mee. Meedoen is één, maar meepraten over digitaal in onderwijs en opleiding is van een iets andere orde.
Pseudowetenschap
Wat LEARNTEC pijnlijk duidelijk maakt, is dat de diversiteit van media en meningen over de mogelijkheden en voordelen van digitaal het verwarrend maakt. Vandaar het verlangen van de bezoekers om concrete succesverhalen te horen met duidelijke stappenplannen en bewezen resultaten. Dat start-ups zich daarbij vergrijpen aan allerlei uit zijn verband gerukte halve waarheden over bijvoorbeeld leerstijlen, dat kun je hen nu nog vergeven. Dat de gevestigde orde van aanbieders, bedrijven en onderwijsinstellingen zich ook schuldig maakt aan pseudo-science is bedenkelijk. Zijn zij niet in staat om redelijk onderwijskundig onderzoek te doen of relevant onderzoek te interpreteren of is er meer aan de hand? Op de vraag aan vertegenwoordigers van de gevestigde orde op de beursvloer en bij de presentaties ontstaat het beeld dat de kloof tussen praktijk en wetenschap toeneemt. De meeste bevraagden vinden onderzoek lezersonvriendelijk en daardoor weinig bruikbaar. Pseudowetenschap is dus niet alleen het probleem van de handson sector, maar ook van de wetenschap. Zijn onderzoekers niet in staat om er iets beters van te maken? Misschien zijn ze niet in staat om onderzoek te leveren waar behoefte aan is bij de massa’s aan opleiders en docenten, die zich iedere dag moeten buigen over de vraag wat te doen. Of ligt het nog dieper? De indruk ontstaat dat de onderwijswetenschap de aansluiting mist met de huidige ontwikkeling en als gevolg met achterhaalde methoden probeert evidence based over te komen. Ook een vorm van pseudowetenschap.