Is het mogelijk om kwalitatief hoogwaardige en goedkope online opleidingen aan te bieden?
De hype rond massive open online courses (MOOCs) ligt gelukkig al weer een paar achter ons. Dat wil echter niet zeggen dat geen ontwikkelingen plaats vinden op het gebied van MOOCs. Gelukkig wel. In deze bijdrage beschrijf ik er twee.
In Online, Cheap — and Elite beschrijft Lindsay McKenzie dat het gerenommeerde Georgia Institute of Technology er mede dankzij een forse investering van AT&T in is geslaagd een kwalitatief hoogwaardige online masteropleiding op het gebied van computerwetenschappen aan te bieden, tegen eenzesde van de kosten van een masteropleiding die op de campus wordt verzorgd. Een aantal interessante bevindingen rond deze online masteropleiding zijn:
- Het doel om binnen drie jaar 10.000 studenten in te schrijven is niet behaald. In drie jaar tijd is het aantal inschrijvingen wel gestegen van 380 tot 6365 het afgelopen voorjaar. Dat is m.i. best indrukwekkend.
- Deze online masteropleiding is niet ten koste gegaan van de ‘campus-master’. Het Georgia Institute of Technology heeft er een heel nieuwe doelgroep mee weten te bereiken (jonger en afkomstig uit landen als India).
- De studenten van het online programma hadden een iets minder hoge vooropleiding dan de studenten van het campus-programma. Zij hebben echter iets betere eindbeoordelingen behaald. Dit hoeft uiteraard niet alleen met de kwaliteit van het programma te maken te hebben. Wellicht hebben de online studenten wel harder gewerkt.
- Studenten die niet werden toegelaten tot het online programma, konden alleen terecht bij vergelijkbare programma’s van minder goed aangeschreven universiteiten. Het Georgia Institute of Technology heeft dus nog weinig concurrentie van andere elite universiteiten als het gaat om dit soort online programma’s.
- Het is niet bekend wat de effecten zijn op het arbeidsmarktperspectief van de afgestudeerden. Daar moet nader onderzoek naar worden uitgevoerd.
Het is dus mogelijk om een kwalitatief hoogwaardige online masteropleiding aan te bieden, tegen een deel van de gebruikelijke kosten, waarmee een nieuwe doelgroep bereikt kan worden. Dit impliceert echter wel dat additionele middelen noodzakelijk zijn (zoals sponsoring of een subsidie) of dat een onderwijsinstelling bereid is hier zelf initieel in te investeren (vanuit een lange termijnperspectief of vanuit altruïsme).
Dat maakt een dergelijk initiatief volgens mij lastig schaalbaar en duurzaam. Want niet elk instituut is hiertoe in staat. Desalniettemin verwachten verschillende gesprekspartners in dit artikel dat we deze ontwikkeling vaker zullen tegen komen.
Lindsay McKenzie ziet op dit moment meerdere online masterprogramma’s aangeboden worden, tegen veel hogere kosten dan de masteropleiding computerwetenschappen van het Georgia Institute of Technology.
Een opvallend detail uit deze bijdrage is dat het Georgia Institute of Technology inmiddels ook geswitcht is van MOOC-aanbieder. Aanvankelijk werkte men samen met Udacity, inmiddels met edX.
Eén van de redenen is wellicht dat Udacity wat betreft verdienmodel een andere richting is ingeslagen. Daarbij is men sterk afgedwaald van het oorspronkelijke idee om ‘grootschalige’ en vrij toegankelijke online cursussen aan te bieden. Op dit moment bieden meer MOOC-aanbieders betaalde en meer besloten varianten op MOOCs aan, mede om noodzakelijk inkomsten te genereren.
Bij Udacity lijkt echter meer aan de hand. Zo heeft Udacity de belofte ‘een baan of het geld terug’, na afloop van het Nanodegree programma, stilletjes ingetrokken. Het betreffende programma was volgens Udacity te beperkt van karakter. Ze willen overigens geen data delen over de effecten van het programma. De grote bedrijven, die een relatie hebben met Udacity, houden hun kaken ook stijf op elkaar. In een recente bijdrage in Inside Higher Ed wordt op basis van een investeerders-rapport geschat dat 10% van de deelnemers een baan heeft gevonden. Niet een heel best percentage.
Volgens Phil Hill is het Nanodegree programma mede beëindigd omdat Udacity een beursgang aan het voorbereiden is. ‘Niet goed, geld terug’ beloftes herbergen veel onzekerheid. En daar houden beleggers niet van. In de bijdrage Udacity U-Turns on Money-Back Guarantee, waarin Hill aan het woord komt, wordt ook terecht benadrukt dat organisaties niet altijd invloed hebben op de factoren die mede bepalen of een afgestudeerde een baan krijgt.
Overigens doet Udacity het financieel best goed (omzetverdubbeling in een jaar). Dat komt waarschijnlijk door hun toekomstgericht aanbod in combinatie met de prijs die men vraagt (en het niet meer aanbieden van gratis of goedkope cursussen).