Een overzicht van columns geschreven door de redactie en medewerkers van aanbieders die zich hebben aangesloten bij e-Learning.nl.
In mijn vorige column schreef ik over de flipped classroom. Een fenomeen dat vooralsnog hoog scoort op de jaarlijkse lijst met hypes. Met Wikipedia als autoriteit, definieerde ik de flipped classroom als leren waarbij “students watch lectures online and work on problem sets with other students in class”.
Bij nader inzien is dat nogal een beperkte en een ‘middelen-gedreven’ definitie. Terwijl ik in mijn vorige column nog zo waarschuwde voor het verwarren van middel en doel. Je kunt stellen dat de definitie van Wikipedia bij uitstek een voorbeeld is van het promoveren van een middel tot doel. Het verplaatsen van hoorcolleges naar het internet wordt door Wikipedia niet gezien één van, maar blijkbaar als de enige mogelijkheden voor het ‘omdraaien van leerinterventies’. Zo ongeveer als het omschrijven van de term ‘opleiden’ als: docent die een klas met lerenden probeert iets bij te brengen. In plaats van een definitie als: “onderwijs is het overbrengen van kennis, vaardigheden en attitudes met vooraf vastgelegde doelen”. Een definitie die overigens ook van Wikipedia komt. Ze kunnen het wel. Of moet je bij Wikipedia spreken van: we kunnen het wel.
Enfin, ik dwaal af. Als de huidige definitie van flipped classroom te beperkt is, wat zou het dan wel moeten zijn? Een interessante voorzet kwam ik tegen bij Jonathan Bergmann op de Australische site Open Colleges. Bergmann stelt allereerst dat we niet moeten spreken van flipped classroom, maar van flipped learning. Goed punt. Daarmee wordt het middel er uitgehaald. Als definitie stelt Bergmann voor: ‘Flipped Learning occurs when we move direct instruction from the group learning space into the individual learning space.’
Wat meteen opvalt is dat Bergmann’s definitie niet uitgaat van het hoe, maar van het wat. Het gaat niet (alleen) over het online plaatsen van hoorcolleges (het hoe), maar over het verschuiven en daarmee het verplaatsen van (een deel van) de verantwoordelijkheid van het krijgen van instructie.
Ik houd mijn mening voor een betere, maar vooralsnog ben ik wel gecharmeerd van de omschrijving van Bergmann. Die is minder praktisch dan wat Wikipedia ons biedt. Dat is lastig voor wie modern wil doen en niet te veel wil nadenken. Met deze slotconclusie ben ik gelukkig weer helemaal terug bij het stokpaardje dat ik in mijn vorige column bereed: denk na. Of: bezint eer gij begint. Van columnisten wordt wel beweerd dat zij elke keer hetzelfde (moralistische) verhaal schrijven. Steeds in een andere verpakking of aangevlogen vanuit een andere richting. Het lijkt er op dat het mij weer is gelukt.
Naam (verplicht)
E-mail (verplicht)
Website
Bericht mij via e-mail over vervolg commentaar