Columns

Een overzicht van columns geschreven door de redactie en medewerkers van aanbieders die zich hebben aangesloten bij e-Learning.nl.


Van de Redactie | 09-05-2007 | Article Rating | (8) reacties

Scharrelschool met uitloopren

Wanneer je groot bent, mag je je eigen leven leiden. Je kiest zelf baan en partner, je bepaalt of je kinderen wilt en hoe jij je leven verder wilt inrichten. Voor een goed deel kan internet je aardig op weg helpen. Met vacaturebank, dating site of Ouders Online. En verder moet het een beetje meezitten. Sociaal, psychologisch en biologisch, wel te verstaan.

En dan is het eindelijk zover. Je leidt je eigen leven. Het is allemaal gelukt. Leuke kerel / mooie dame, een baan met status, twee kindertjes die lief spelen in je sfeervolle jaren ‘30 huis. Je denkt dat je het helemaal voor elkaar hebt. Tot de dag dat je zoontje 4 wordt en naar school moet.

De school op de hoek doet je denken aan het artikel van Gerard van Westerloo: de kippenmoord. Daarin stappen Anja, Manja en Tanja als gouden kuikentjes de fabriek binnen om er als kant-en-klare kipfiletjes weer uit te komen. Op de school om de hoek lijkt hetzelfde te gebeuren. Frisse kindertjes huppelen enthousiast de voordeur in en komen er na acht jaar onderwijs versuft en als standaardproduct weer uit. Doet de school ook nog iets met ICT misschien? Jazeker. Er is een leermanagementsysteem, een digitale toetsenbank en de drill- en practice software is razend populair. Het gemiddelde is de maat, de standaard wordt ondersteund. Nee, dan nog maar even verder kijken.

De school verderop biedt heel wat anders. Een vrije ren waarin kinderen zelf mogen uitmaken welk voedsel zij verteren, waarover zij willen kakelen en wat zij wel of niet pikken. ICT wordt hier veelvuldig gebruikt. De kinderen schrijven ervaringen op in weblogs, werken samen in Hyves en laten op YouTube zien wie onderwerp is van gepik en gekrakeel. Als ze zich vervelen, spelen ze een spelletje. De leerkrachten staan erbij en kijken ernaar. Niet te volgen toch, die jeugd van tegenwoordig? En leren doen ze toch wel. Althans, dat is het motto.

Dan maar op zoek naar de gulden middenweg. Een scharrelschool, met uitloopren. Met veel mogelijkheden en keuzevrijheid voor de kinderen. Maar ook met structuur, overzicht en her en der wat regels. Vernieuwingsonderwijs, maar wel van meer dan een eeuw oud, dat is waar je uitkomt. Waren Montessori, Dalton en Freinet dan echt zo visionair? Absoluut, behalve als het om ICT gaat. Kennisnet wordt veel gebruikt, maar van een internetrevolutie is echt geen sprake. De vraag is of dat erg is. Want leren is meer dan internet alleen.

Inmiddels ben je groot en probeer je je eigen leven te leiden; in te schatten wat de waarde is van extreme discussies rond het nieuwe leren; bij te benen welke technologie er nu eigenlijk wél toe doet. Nou ja. Misschien dat het vooral een beetje moet meezitten allemaal. Sociaal, psychologisch en biologisch, wel te verstaan. En met internet - waar voor elk wel wat te halen is - kom je met een beetje nadenken een heel eind.

 

Arja Veerman, onderwijskundig adviseur Omtrend Advies
E-mail: veerman@e-learning.nl


Hoe waardeert u deze bijdrage?




Reacties

Pieter de Vries
Van Pieter de Vries | 11-05-2007
wat heb ik eruit gehaald? als 'ouders' heb je een beeld van wat goed en slecht is als het gaat om onderwijs. dus kies je voor een school die je aanspreekt qua onderwijsvisie, aanpak, etc .... (argument kan ook zijn: school in de buurt) en dan verwacht je dat die visie leidend is bij keuzes die worden gemaakt en de wijze waarop bijvoorbeeld met leertechnologie wordt omgegaan. ..... als ouder verwacht je dan dat bij de introductie van leertechnologie de bijbehorende ingrijpende 'upgrade' van die onderwijsvisie plaats zal vinden, waarbij het gebruik van die leertechnologie aan de orde is in samenhang met de bijbehorende (andere) doelen en werkvormen. ... dat klinkt prettig in de oren, maar de praktijk is anders .... of heeft iemand een mooi voorbeeld van zo'n ontwikkelingspad?
Harco de Laat
Van Harco de Laat | 11-05-2007
Is de heer Pieter de Vries niet wat al te optimistisch als hij uitgaat van de veronderstelling dat ouders "een beeld hebben van wat goed en slecht" onderwijs is? Als ze al een beeld hebben, stamt die waarschijnlijk nog uit de tijd dat ze zelf op school zaten. Of ze zijn inmiddels ook helemaal gek geworden van de deskundigen-discussie in alle media over het Nieuwe Leren. Door alle verwarring zal de keus waarschijnlijk worden bepaald door niet onderwijsinhoudelijke zaken als: leuke leerkrachten, schoon gebouw, dicht in de buurt en (waarschijnlijk) nog lekker wit. Of dat nou de argumenten zijn waarop een school zou moeten worden geselecteerd, is de vraag. Anja Veerman lijkt zich ook deels te baseren op subjectieve zaken en wellicht eigen (traumatische) ervaringen. Te strak lijkt haar geen goede keuze. Waarom niet? Zelf slechte ervaringen mee? Ooit bedacht dat het voor bepaalde kinderen nou juist wel prettig is als er rust, reinheid en regelmaat is? Ooit stilgestaan bij de vraag waarom Nederlanders in de buurt van de Belgische grens hun kinderen liever naar de strenge, strakke Belgische scholen sturen? Te anarchistisch gaat Veerman blijkbaar te ver. Tja, dan kom je bij het CDA-achtige midden uit. Toch? Conclusie: De Vries is te optimistisch over de bewuste keuze van de ouders. De argumenten van Veerman onderstrepen die gedachte. Want waar in haar betoog maakt ze duidelijk dat ze op basis van kenmerken van haar kinderen een passende school heeft gezocht. Het lijkt daarmee haar eigen voorkeuren te weerspiegelen.
Arja Veerman
Van Arja Veerman | 13-05-2007
Ik ben het met Harco de Laat eens: een school kiezen gebeurt niet alleen op onderwijskundige gronden. Maar bewust kiezen doen ouders welzeker. Op basis van wat bij hun kinderen past, eigen ervaringen, goede sfeer, lekker dichtbij en van mij part wit of juist heftig gemengd. Onze wet op de vrijheid van onderwijs maakt het juist mogelijk om een school te kiezen die zo dicht mogelijk bij je eigen idealen past en de manier waarop je je kroost groot wil brengen. Prima toch? Heel ander punt is, en daar heeft Pieter de Vries het over, dat de onderwijsvisie van een school grotendeels bepaalt hoe (leer)technologie wordt ingezet. En dat je verwacht dat bij nieuwe e-learning toepassingen die van invloed zijn op onderwijsprocessen of organisatie (bv. digitale portfoliosystemen), dit gestroomlijnd wordt met deze visie (‘onderwijskundig alignement’). Het eerste zie je volop gebeuren, van het tweede ken ik meer slechte dan goede voorbeelden. Óf een visie wordt niet integraal mee veranderd (waardoor e-learning implementatietrajecten stagneren), of technologieën gaan de boventoon voeren (met gevaar veel geld te investeren in kortstondige hypes ). Punt blijft - denk ik - om vooral die visie centraal te blijven stellen, en deze mee te laten bewegen met nieuwe technologie als daar gegronde reden toe is. Didactische argumenten, organisatorische reden, pure pragmatiek, dat maakt mij nog niet eens zoveel uit. Zolang je tenminste maar kunt uitleggen waaróm er wat gebeurt, en je dat voor anderen acceptabel kunt maken.
Harco de Laat
Van Harco de Laat | 14-05-2007
Arja reageert niet op mijn veronderstelling dat de meeste ouders helemaal geen idee hebben waar ze op letten. Ik denk dat ze misschien wel denken dat ze een beeld hebben van goed onderwijs, maar dat dit is gebaseerd op basis van halve waarheden en ervaringen. Laat staan dat ze een beeld hebben van wat technologie in het onderwijs kan betekenen. Waarop is dan een 'bewuste keuze' gebaseerd?
Arja Veerman
Van Arja Veerman | 15-05-2007
... de Vries is inderdaad te optimistisch over de bewuste keuze van de ouders, en mijn argumenten onderstrepen dat. Dan ben ik eigenlijk wel benieuwd wat je daar dan mee wilt zeggen. Misschien helpt het om aan te geven hoe jouw ideaal er uit zou zien of hoe jij hierzelf als persoon in staat?
Harco de Laat
Van Harco de Laat | 15-05-2007
Het gaat mij niet om idealen, maar om de realiteit. We gaan er vanuit dat mensen rationele wezens zijn, die rationele keuzes maken. Dat ouders, als consument van onderwijs voor hun kinderen, hun keuze bepalen op basis van rationele beslissingen: hoe wit of zwart, hoe goed met ICT etc. Die ondertoon zit ook in jullie discussie. Er lijkt een soort consensus te zijn dat hoe meer informatie we de mensen geven, hoe beter hun keuzes worden. Dat is de mythe van de huidige tijd. Maar lees eens het boek 'The Paradox of Choice: Why More Is Less' van Barry Schwartz. Interessant leesvoer.
Graceland
Van Graceland | 11-05-2011
Great thinking! That really bareks the mold!
inqkwrj
Van inqkwrj | 11-05-2011
8YXXv7 bntlztldtujs
Plaats hieronder uw reactie.

Naam (verplicht)

E-mail (verplicht)

Website

Meest gelezen columns

09-10

Retentie en AI

Door: Let’s Learn!