Columns

Een overzicht van columns geschreven door de redactie en medewerkers van aanbieders die zich hebben aangesloten bij e-Learning.nl.


Van de Redactie | 30-06-2004 | Article Rating | (0) reacties

Hoezo blended learning?

We blenden het leren helemaal niet, we wisselen het af. Want wat is een 'blend'? Eerst maar eens de Van Dale geraadpleegd. Die omschrijft blend als melange, bijvoorbeeld van olie, tabak, thee of whisky. Blended learning zou dus een melange, een mengsel moeten zijn van verschillende leerinterventies. Zoals koffie vrijwel altijd een blend is van de arabica-, de robusta- en/of de liberica-boon. De meesten van ons merken daar weinig van. Koffie smaakt naar koffie. Slechts weinigen zullen bij het drinken van een kop koffie denken: "Hm, lekker, zo te proeven veel arabica". Kortom, een blend, een melange heeft een eigen smaak, waarin de smaak van de samenstellende delen hooguit door kenners nog te herkennen valt.

Hoe anders met blended learning, de melange van leerinterventies.
Kijk maar eens naar de omschrijvingen van blended learning. Voor Brandon Hall is het een combinatie van 'self-paced online learning modules' gevolgd door 'classroom training' (www.brandonhall.com/public/pdfs/glossary.pdf). En voor LearningGuru is een typische blended aanpak een "combination of classroom-based training with self-paced e-learning." (www.e-learningguru.com/gloss.htm).
Hoezo blend, vraag ik me dan af. Niks niet mengen van verschillende smaken tot een nieuwe smaak, maar gewoon twee smaken achter elkaar consumeren. Alsof ik naar een koffiehuis ga, vraag om een melange van arabica en robusta, om vervolgens twee kopjes koffie te krijgen en het advies om beurtelings en slok uit de beide kopjes te nemen.

Een beetje muggenzifterij, dat geef ik toe, maar toch ook een illustratie van waar we staan met de inzet van technologie in het leerdomein. We hebben nog sterk de neiging om het bestaande (lees: klassikale opleidingen) en het nieuwe (lees e-learning) als twee afzonderlijke 'delivery strategies" te zien. We mengen nog niet echt, we wisselen af. Maar dat is niet de essentie van blenden. Bij een blend ontstaat er een nieuwe smaak, bij het afwisselen blijven de afzonderlijke smaken bestaan.

Gelukkig lijkt er een blender aan te komen die wel in staat is om de verschillende smaken tot een nieuwe te mengen. Die blender heet IMS Learning Design. Learning Design is de nieuwe naam van EML, de specificatie die aan de Open Universiteit Nederland is ontwikkeld en door IMS is overgenomen (zie: http://ln4ld.learningnetworks.org). IMS is een van de internationale organisaties die voorstellen doen voor de specificaties voor de e-learning-standaarden.

Een van de belangrijke kenmerken van Learning Design is dat bij het ontwikkelen van leertrajecten het wat en het hoe worden gescheiden. Learning Design is de taal waarmee het hoe kan worden beschreven, de taal waarmee leerscenario's kunnen worden ontwikkeld. Laat ik proberen in mijn eigen woorden samen te vatten hoe dat werkt, waarbij ik mij realiseer dat ik zowel de taal als de bedenkers onrecht aandoe. Een toneelstuk is een goede metafoor voor de leerscenario's binnen Learning Design. Net als bij een toneelstuk moet worden bepaald wie de actoren zijn, wat hun rollen zijn, wanneer en hoe zij die rollen spelen, wat daar voor nodig is en in welke setting zij die rollen spelen.

Het fraaie is, dat alle samenstellende onderdelen van zo'n scenario zowel fysiek als virtueel kunnen zijn en dat een 'scène' zowel solo als door meerdere actoren kan worden gespeeld. Dus, studenten kunnen in hun eentje, maar ook in een groep werken; studenten en coaches kunnen zowel live als virtueel in een sessie aanwezig zijn; leermateriaal kan zowel in boeken als on-line staan, de setting kan een klaslokaal zijn maar ook een virtuele leeromgeving. Elke combinatie en elke afwisseling van individueel en collectief en van live en virtueel is daarmee mogelijk. De beperking ligt er in wat de ontwikkelaar als effectieve en/of efficiënte leerinterventie ziet. Maar in principe is elke blend mogelijk. En dat biedt de mogelijkheid om traditioneel en nieuw zo te versmelten tot één geheel, dat een nieuwe smaak ontstaat. Het gaat niet meer om het afwisselen van de beide mogelijkheden, maar om een echte blend: klassikale bijeenkomsten, waarbij het leermateriaal on-line staat; klassikale werkgroepen waarbij de coach en/of een deel van de studenten virtueel aanwezig zijn; virtual classroom, waarbij studenten en docent een traditioneel boek bespreken en bediscussiëren; de beperking ligt in de fantasie van de ontwikkelaar en uiteraard in de financiële en fysieke randvoorwaarden (beschikbaarheid van docenten, lokalen, bandbreedte, de afstand tussen de actoren, etc.). Maar bij dat soort beperkingen gaat het - als het goed is - om rationele afwegingen en niet om ingesleten gewoonten. Een echte blend lijkt eindelijk mogelijk.

Harm Weistra


Hoe waardeert u deze bijdrage?




Reacties

Plaats hieronder uw reactie.

Naam (verplicht)

E-mail (verplicht)

Website

Meest gelezen columns

09-10

Retentie en AI

Door: Let’s Learn!