Bloggers

Innovatie van onderwijsontwerp en beoordeling in het tijdperk van generatieve kunstmatige intelligentie

In dit editorial (pdf) beschrijven Charles Hodges en Paul Kirschner nieuwe problemen die generatieve AI met zich meebrengt voor onderwijsontwerp en beoordeling. Zij formuleren eveneens twaalf strategieën hoe hiermee om te gaan.

Volgens de auteurs heeft generatieve AI het beantwoorden van drie vragen meer gecompliceerd gemaakt, met name binnen tijd- plaatsonafhankelijk leren:

• Had de lerende het goede antwoord?
• Hoe weten we dat een lerende heeft geleerd?
• Welke instructiestrategieën ondersteunen het leren?

Het ontwikkelen of gebruiken van instructiestrategieën en beoordelingen die lerenden helpen leren ondanks eenvoudige toegang tot GenAI-tools, vereist volgens de auteurs flexibel denken en innovatie van docenten en onderwijsontwerpers. De auteurs geven aan dat generatieve AI het onthouden van feiten en procedures, en het analyseren van feiten niet van mensen over kan nemen. Want net als bij zoekmachines moeten lerenden nog steeds weten wat zij zoeken en moeten zij in staat zijn de door generatieve AI geproduceerde informatie te beoordelen op basis van de kennis waarover lerenden moeten beschikken.

Hodges en Kirschner beschrijven twaalf strategieën die docenten kunnen gebruiken om met deze relatieve nieuwe technologische ontwikkeling om te gaan. Deze strategieën omvatten het benadrukken van het leerproces boven het eindproduct (bijvoorbeeld door lerenden ook outlines of geannoteerde bibliografieën te laten inleveren), het inzetten van mondelinge beoordelingen (hetgeen een uitdaging is bij grote groepen lerenden), het aanpassen van opdrachten (specifieker, persoonlijker of contextafhankelijker), het aanmoedigen van kritisch denken en analyse, peer review en samenwerkend leren, het benadrukken van toepassing en creativiteit, het beoordelen op locatie, het bevorderen van digitale geletterdheid en ethiek in het curriculum, het creëren van gepersonaliseerde leerpaden (ook een uitdaging bij grote groepen lerenden, tenzij je wat mij betreft gebruik maakt van geavanceerde leertechnologie) en het gebruik van reflectief schrijven.

De auteurs concluderen dat het niet haalbaar of productief is om deze technologieën te verbieden of uit te sluiten, gezien de toenemende kracht en alomtegenwoordigheid van generatieve AI in onderwijs. In plaats daarvan moet de focus liggen op het ontwerpen van onderwijs zodanig dat lerenden daadwerkelijk leren. Zij vragen zich ook af of bestuurders van onderwijsinstellingen in staat zijn om docenten hierbij te ondersteunen, ook omdat zij verwachten dat docenten veel meer tijd kwijt zullen zijn aan het beoordelen van lerenden. De mogelijke impact op de werkdruk van docenten kan groot zijn.

Mijn opmerkingen

Charles Hodges en Paul Kirschner benoemen herkenbare vraagstukken en zetten diverse strategieën, die het afgelopen jaar in diverse blogposts en artikelen zijn genoemd, op een rij. Dat is mooi. Ik wil wel twee kritische kanttekeningen bij hun editorial plaatsen.

Op de eerste plaats wijzen Hodges en Kirschner bij hun pleidooi voor digitale geletterdheid op zich terecht op het bewust maken van  lerenden van het belang om over kennis te beschikken om verstandig met generatieve AI om te kunnen gaan. Je kunt het genereren van feiten niet aan generatieve AI overlaten omdat generatieve AI daarbij de plank mis kan slaan. De auteurs wijzen daarbij echter op de menselijke natuur als belangrijke belemmering. De homo economicus vermijdt volgens hen onnodig werk door een rationeel oordeel te gebruiken. In het onderwijs heb je volgens Hodges en Kirschner dan te maken met de calculerende lerende die een minimale inspanning levert voor een maximaal voordeel.

Ik vind het te gemakkelijk om dit te verklaren vanuit de menselijke natuur. We hebben onze prestatiesamenleving en ook ons onderwijs zodanig ingericht dat calculerend gedrag wordt uitgelokt. Lerenden moeten door heel wat hoepels springen om uiteindelijk een diploma te behalen. Generatieve AI dwingt ons m.i. om hier kritisch naar te kijken.

Dat brengt mij bij de tweede kanttekening. De auteurs beschrijven twaalf strategieën. Het is verleidelijk om naar afzonderlijke maatregelen te kijken. Je bent er echter niet met investeren in digitale geletterdheid en met het aanmoedigen van van kritisch denken (hoe belangrijk ook). Je zult ook niet alleen naar opdrachten moeten kijken, maar naar de totale inrichting van het onderwijs. Inclusief naar de inhoud van het onderwijs. Wat moeten lerenden leren, nu generatieve AI een deel van ons werk uit handen neemt.

Door op een meer holistische manier naar het onderwijs te kijken, kun je ook beter kijken naar het reduceren van werkdruk. Als je alleen kiest voor meer arbeidsintensieve manieren van beoordelen (zoals het gebruik van mondelinge beoordelingen) dan loopt de werkdruk inderdaad al snel uit de hand. Als generatieve AI echter een meer prominente bijdrage kan leveren aan het geven van instructies via dialogen en in staat is meer persoonlijke feedback te geven, dan kunnen docenten zich meer toeleggen op gesprekken waarbij gekeken wordt of lerenden leerinhoud daadwerkelijk hebben begrepen, en of zij in staat zijn het geleerde toe te passen.

Deze pagina bevat al mijn bijdragen over (generatieve) artificiële intelligentie, zoals ChatGPT.

The post Innovatie van onderwijsontwerp en beoordeling in het tijdperk van generatieve kunstmatige intelligentie first appeared on WilfredRubens.com over leren en ICT.
Lees het hele artikel