Tool van de maand: Virtual Reality met WarpVR
We hadden een bubbelende meetup over VR. Voor een meetup van drie uur hebben we ongelooflijk veel inzicht gekregen in deze vragen met dank aan Kees van Meeuwen, Fiona Dekker en Monique Snijder. Ik heb zelf twee nieuwe inzichten opgedaan:
1. Het is eigenlijk nooit genoeg om alleen te oefenen in VR. Je hebt de combi met andere oefeningen en reflectie nodig.
2. Een scenario bedenken gaat vooral over emoties. Wat wil je de deelnemer laten ervaren? Hierbij past het prachtig bij Learning Experience Design.
Wat kost het?
Hoe veel kost het? En kun je het ook zelf maken? Als echte Nederlanders kunnen we het niet laten over geld te beginnen. Een fijn antwoord was: als je een nieuwe auto wilt kopen kun je ook kiezen welk budget je daar aan besteed … 🙂 Maaaar…we hebben wel degelijk meer inzicht gekregen in de kosten van VR. De keuze loopt uiteen van een Toyota Aygo tot een Tesla of een deelauto.. Van een door specialisten ontwikkelde VR of zelf met een 360 camera aan de slag en dan je oplossing hosten op een site als WarpVR: je kan op veel verschillende manieren met VR aan de slag. De voorbeelden die langs kwamen werkten allemaal met een gehoste modules op WarpVR.
Het is vooral belangrijk dat je jouw VR ervaring goed doordacht maakt. Een paar voorbeelden:
- Je kunt beter geen acteurs hebben dan slechte acteurs: dat laatste leidt vooral af
- In compleet virtuele ervaringen kan je last hebben van het ‘uncanny valley’ effect: een ongemakkelijk gevoel wat voorkomt wanneer iets realistisch overkomt, maar nèt niet echt genoeg is.
- Leer van cameramensen: een ervaring kan heel onnatuurlijk overkomen omdat bijvoorbeeld alles vanuit te laag standpunt gefilmd is of de afstand tot de camera niet klopt.
- Maar het moet geen gadget wo
rden omdat we iets nieuws willen. Soms is een foto of een interactieve video ook genoeg. Denk goed na ook over alternatieven om hetzelfde doel te bereiken.
Wanneer zet je VR in en wanneer niet?
Mijn eigen les is dat we met VR echt weer een hele nieuwe technologie erbij hebben die leren op een geheel nieuwe manier ondersteunt. Het heeft zijn eigen ‘affordances’, de potentie om leren op een nieuwe manier te ondersteunen. Een mooie opmerking vond ik ook: “je kunt het nooit alleen af met VR, het moet echt onderdeel zijn van een blend”. VR is natuurlijk perfect als je wilt oefenen in een situatie die niet mogelijk is in real life (zoals brand, een bezoekje aan een andere planeet of een wandeling door de bloedbaan) of te duur is (een trein uit de roulatie halen of een kostbare operatie oefenen), of die je vaker wilt herhalen (nieuwe vaardigheden leren). Wat specifiek is voor VR is dat het immersief is, je denkt echt dat je in een brand loopt, op een ladder staa of in gesprek bent met een lastige projectmanager. Een mooi voorbeeld was van iemand die in een escape room met VR op een rots van 1,5 meter hoog klom en van schrik op haar hurken ging zitten. VR komt echt binnen via hoofd en hart.
Dat VR garant staat voor het vergroten van empathie is echter wel omstreden. Het kan namelijk ook een shock-effect veroorzaken waardoor mensen juist afstand nemen van de situatie.
Bij het oefenen van communicatie was de ervaring ook dat het een enorme focus geeft. Je zit in je eigen VR-wereld en wordt niet afgeleid door van alles om je heen. In de huidige wereld met afleiding kan dat ook zeker een kracht zijn. Eduardo Briceño maakt onderscheid tussen de learning zone en de performance zone. In de visie van OWNIT is VR perfect om uit de performance zone te komen en meer in de learning zone. Een veilige plek om te experimenteren en fouten te maken omdat er niemand mee kijkt in VR. Zo kun je sneller leren en neemt het zelfvertrouwen toe.
Welke vormen van Interactie zijn er?
Monique deelde een mooi schema met verschillende typen interactie in VR, van expliciet tot impliciet leren, en van geïntegreerd in het verhaal tot niet-geïntegreerd. Geïntegreerd is als er in het verhaal een juf voor de klas staat en de juf begint te praten. Niet- geïntegreerd is als er opeens een pop-up met uitleg tevoorschijn komt.. Daarna gingen we aan de slag met het ontwerpen van eigen scenes. Het is echt een hele andere manier van denken. Hoe krijg je iemand in VR van buiten de school naar een klaslokaal? Is dat via de juf die je naar binnen roept of door dat er maar 1 deur is waar je verder kunt? En welke sfeer wil je oproepen in de gang? Wat ziet de hoofdpersoon dan? Ik heb het idee dat je hier wel heel anders voor moet leren denken, maar dat het ook wel een heel leuk creatief proces is om dit te doen. Gaan we dit zelf doen of met professionele scenarioschrijvers?
Hoe past VR in een blend?
In het voorbeeld van OWNIT met het leren van masterfull listening wordt gestart met een live sessie waarin de brillen worden uitgedeeld en uitgelegd. In deze sessie volgt iedereen dezelfde VR-training en wordt daarna in de groep gereflecteerd. Na afloop krijgen de deelnemers de brillen mee naar huis, zodat ze daar verder kunnen oefenen. Dit wordt gecombineerd met online reflectie sessies (bijv 1x in de maand). De combinatie met reflectie is cruciaal om je bewust te worden van je eigen voorkeuren en valkuilen. In de toepassing van Peter Faulhaber van de NS zorgt VR dat monteurs al vertrouwd zijn met de trein en snel dingen kunnen vinden. Het vervangt niet 100% het oefenen in de trein, maar is een goede aanvulling.
Handig om te weten: op de site van WarpVR vind je allerlei handige templates op de Help Pagina van WarpVR
Lees het hele
artikel