Leercultuur en gamification op de #OEB21 conferentie in Berlijn
Ik had dit jaar wel veel zin in de #oeb21 conferentie in Berlijn. Ik heb zelf een workshop gegeven over humor, geleerd over leercultuur en inspiratie voor gamification en ook nog lekker uit eten (terwijl dat in Nederland niet meer kon). Ik had geen voorpret vantevoren helaas…. Ik kon het bijna niet geloven denk ik. Nederland ging meer en meer op slot en dan een conferentie met 1000 man? Pas op maandag voor we dinsdag in de trein stapten durfde ik musea te gaan zoeken op Tripadvisor :). Er waren wel minder deelnemers op OEB door corona. Er waren nu zo’n 650 mensen en normaal meer dan 2000. Er waren flink wat maatregelen: je kwam de conferentie alleen binnen als je gevaccineerd of genezen was en bovendien moest je dagelijks een test doen. Dat kon gelukkig om de hoek bij Sega. Sega stond bij de balie van de sneltest en na aanmelden stuurde hij je naar hokje 2 en kwam dan zelf weer binnen in het hokje als tester :). Ik vermoed dat hij ook het hoofd van de financiële afdeling is.
Met Steven van Luipen en Ite Smit verzorgde ik een workshop ‘Stimulating social learning by humour and playful design‘, daar zal ik nog een aparte blog over schrijven.
Wat was hot?
Het thema dit jaar was resilience. Er was duidelijk invloed van corona op de inhoud: er waren veel sessies met lessons learnt van COVID-19, en veel over proctoring in onderwijs. Het debat op donderdag ging ook over COVID met de stelling:
This house believes education failed to learn the lessons from covid-19
Het was een mooi debat en uiteindelijk was ik het eens met de stelling. Verder veel sessies over leercultuur, gamification, gebruik van video bij online leren. Wat ik wel miste wat een visie op de toekomst. Iets over nieuwe ontwikkelingen & trends, de rol van L&D rond fake news of de Metaverse.
Leercultuur & leren op de werkplek
Dit vind ik zelf heel interessant. Een leercultuur stimuleren door het ondersteunen van werknemers om zelf te leren en ontwikkelen, maar ook collectief als teams en organisaties. Het gaat meer over het begeleiden van veranderingen en informeel leren dan het ontwerpen van leerervaringen. Dit was het thema van de opening op dag 2 met Sina Fackeler from AXA in Parijs en Isabelle Mancel van Thales. Het interessante van Isabelle’s verhaal was dat ze ervoor hebben gezorgd dat alle teams een halve dag per week reserveren voor teamleren. Geweldig toch dat je dit voor elkaar krijgt! Ik hoor altijd van mensen dat ze niet aan leren toekomen. Een organisatie die hier zo in durft te investeren.. Elk team kijkt naar wat ze kunnen verbeteren en definiëren leervragen. Ze noemen dit ‘learning moments’. Er worden wel bronnen aangeboden, maar je kunt ook een retrospective doen, een ander team bezoeken. Je kunt het individueel doen of met je team. Een belangrijke succesfactor is support van hoog in de boom.
Sina had wel een soort traject ontworpen. Ze werkt aan een coalitie van changemakers – vanuit het idee dat je de norm kunt veranderen wanneer 25% overtuigd is maar vooral het ‘nieuwe’ gedrag laat zien. Om die 25% te krijgen was er een traject “Be the change” en een ander traject voor leiders met “Lead the change”. Helaas werd mij niet geheel duidelijk hoe zij deze verandering omschrijven, al hadden ze het wel over een nieuwe definitie van leren: learning happens anywhere and anytime. Deze twee gingen dan helaas weer niet in op technologie, terwijl je bij zo’n verandering zeker een LXP platform in zou kunnen zetten. Wat ook wel grappig was dat bij Thales uit een survey bleek dat 77% vooral buiten de organisatie leerde, waar ze van schrokken. Ik denk dan: prima toch!
Laura Overton faciliteerde een World Café op basis van lessen uit een onderzoek van CIPD getiteld ‘Learning and skills at work survey 2021‘. Op zoek naar effective practice post-pandemic. In het rapport wordt consequent onderscheid gemaakt tussen organisaties met een aparte L&D afdeling, organisaties waar L&D een taak is van HR afdeling, L&D als taak van managers en organisaties zonder L&D afdeling. De laatsten bleek het op leercultuur en werkplekleren beter te doen :).
(Bron CIPD report)
Ook hier schrik voor de L&D-ers in de zaal. Mijn simpele oplossing om L&D dan op te heffen is te kort door de bocht. Hoe kun je dan wel zorgen dat L&D relevant is voor de core business? In de World Café kwamen oplossingen langs als meelopen/ stages, zorgen dat er altijd managers en medewerkers mede-eigenaar zijn bij het ontwerpen van leren. Hoe ontwikkel je vaardigheden? Door allerlei opleidingen te ontwikkelen of door medewerkers te stimuleren zelf nieuwsgierig te blijven en continu te leren?
Be in groove with your talents
Hier komt Jef Staes om de hoek kijken. Veel docenten werken nog vanuit de 2D mindset: van voor het internet. We leven nu in een 3D wereld waarbij informatie in overvloed is. Jef ziet leren zo: je moet je passie vinden. Je eigen passie activeert je talenten. Gepassioneerde mensen gaan zelf op zoek naar informatie en komen in actie. Op dat moment, krijg je dopamine. Veel studenten hebben dat nog nooit meegemaakt en dat is jammer. Onderwijs zou zich meer moeten richten op het krijgen van die dopamine ervaring, want dan wil je verder leren.
Hij gelooft minder in het veranderen van mensen als wel in het op zoek gaan naar een nieuw type medewerker. Als metafoor gebruikt hij de wereld van de stomme films die overging naar gesproken films. Hier werden nieuwe acteurs voor gevonden, de ‘stomme’ acteurs waren niet automatisch goed als pratende acteur. Op dezelfde manier is niet elke 2D-docent geschikt voor de overgang naar 3D-onderwijs.
Ik ben fan van het gedachtegoed van Jef al mag hij nog wel sterker uitwerken hoe je dit praktisch doet. Jef heeft het veel over talenten, al ziet hij ook dat het woord talent aan inflatie onderhavig is, want KFC adverteert al met ‘We zijn op zoek naar jouw talenten‘. Een tipje van de sluier is: eerder gaan werken, en op het einde van je carrière alleen nog maar doen wat je leuk vindt, de rest kunnen jongeren doen. Wachten tot je 23e met werken is niet goed, zo ontdek je je eigen passies niet.
Gamification en challenges
Ik kon de pre-conference workshop over online escape rooms niet volgen, maar kwam gelukkig wel in gesprek met Willi Bernard. Zodoende heb ik toch van hem geleerd. Hij gebruikt Mozilla Hubs om in te bouwen. Hij maakt veel gebruik van studenten om ze te laten bouwen. Gemiddeld zijn ze dan 30 uur bezig met het bouwen van een escape van 1 uur met ongeveer 6 puzzels. Je kunt hier zijn slides vinden.
Zelf heb ik meegedaan aan het spel over challenge-based learning. Bij challenge-based learning werken studenten aan complexe, maatschappelijke problemen uit de echte wereld. Er is sprake van hoge mate van self-regulatie en er werken mensen uit verschillende disciplines samen. Uit de voorbeelden vond ik het wel mooi dat er 2 weken intensief werd gewerkt door studenten en in deze weken werden ook skills workshops gegeven, bv leren pitchen. Maar studenten kiezen zelf of ze deze workshops willen volgen. Uiteindelijk presenteren ze het resultaat aan de challenge-owners.
We werden in groepjes gevraagd om een challenge te ontwerpen voor studenten om CO2 neutraal transport te bedenken voor 2040. De challenge loopt 10 weken en vraagt 250 uur van studenten. Dit ging door middel van een spel. We hebben gewonnen, yeah! Echter, het was een voorbeeld van een spel waar de competitie in de weg ging staan van het leerdoel. Het doel was om samen challenge-based learning te ontwerpen en in gesprek te gaan over welke werkvormen je aanbiedt. We speelden tegen elkaar om lego blokjes. We werden zo fanatiek in het verzamelen van lego blokjes dat we helemaal niet meer discussieerden over de beste werkvormen :). Wat wel heel interessant was geweest om te doen want uit de kaartjes kon ik wel zien dat ze hier erg goed over na hebben gedacht, zoals stakeholder analyses, leren pitchen etc. Nieuwsgierig? Bekijk hier een paar challenges.
Mijn grootste les is dat je bij een spel de leerdynamiek die je wilt moet belonen, dus wil je dat ze goed discussiëren en de beste activiteiten kiezen, geef dan punten voor het beste ontwerp, of de best passende werkvormen in plaats van random punten.
Wil je meer OEB ervaringen lezen?
Wilfred Rubens heeft mooie blogs geschreven! Zoals zijn terugblik, zijn eigen sessie over kiezen tussen face-to-face, asychroon en synchroon leren en de do’s en don’ts van hybride sessies met onder andere de les dat de complexiteit van hybride sessies wordt onderschat.
Lees het hele
artikel