Bloggers

De toekomst van AI in het onderwijs (volgens onder meer John Hattie en Dylan Wiliam)

Via Pedro de Bruyckere stuitte ik gisteren op een interview met John Hattie, Dylan Wiliam en Arran Hamilton. Zij reflecteren daarin op de mogelijke gevolgen van AI voor het onderwijs. Ik deel graag een aantal meer of minder opvallende uitspraken met jullie uit deze ruim één uur durende video. De sprekers benadrukken vooral het belang om gebruikers wijs te leren omgaan met deze technologieën.

Aanleiding voor het interview is het paper met de m.i. te negatieve titel “The Future of AI in Education: 13 Things We Can Do to Minimize the Damage“. Ik heb dit 45 pagina tellende paper nog niet gelezen. Hier zijn de uitspraken die ik het vermelden waard vind.

• Door gebruik te maken van toepassingen als ChatGPT kun je ook een denk- en leerproces naar generatieve AI outsourcen. Daarmee loop je het risico dat jij jezelf van de mogelijkheid berooft om te leren. Cognitieve inspanningen zijn niet altijd waardevol, maar vaak wel. Wanneer wel en wanneer niet? Welke cognitieve inspanningen kun je prima outsourcen, maar welke ook niet? Daar moet je je bewust van zijn.
• Hoe leren we lerenden de goede vragen te stellen? Je moet lerenden leren het kaf van het koren te scheiden als het gaat om de output.
• Docenten moeten ertoe aanzetten dat lerenden zelf in eigen tijd actief gaan leren. Het meeste leren gebeurt buiten de aanwezigheid van een docent. Een muziekdocent heeft bijvoorbeeld slechts beperkt ruimte voor instructie. Daarbuiten moeten lerenden zelf veel oefenen. Hoe doe je dat met toepassingen als ChatGPT? We moeten dus vooral leren dat lerenden productief leren als wij erbij zijn. En dat betekent dat wij moeten leren lerenden wijs te laten leren.
• We moeten lerenden leren output van ChatGPT te wijzigen, aan te passen en te veranderen. Hoe gebruiken we deze tools op een wijze manier, met kennis. Leren output te evalueren maakt daar deel van uit.
• ChatGPT leidt tot democratisering van fraude. Het zijn niet alleen maar de hoger opgeleide ouders die kinderen kunnen helpen bij het maken van hun huiswerk. Nota bene: het kwaliteitsverschil tussen de gratis versies en betaalde versies van deze toepassingen kan deze ‘democratisering’ m.i. weer ongedaan maken.
• Je schrijft bijvoorbeeld geen essay meer over Marten Luther King. Je interviewt ML King en daarna reflecteer je op de kwaliteit van de antwoorden. Maar hoe voorkomen we dat lerenden wel een interview maken, maar het volgens niet gaan checken? Hoe kunnen we de manier waarop lerenden denken verbeteren? Lerenden gebruiken dan ChatGPT om zich voor te bereiden. Maar daarna kijken we via een gesprek zelf of zij kunnen denken.
• Dylan Wiliam heeft bij technologische innovaties heel vaak gedacht: het zal wel. Nu verwacht hij echter ook een behoorlijke impact. Ik herken dit ook bij mijzelf.
• De grenzen van goed en kwaad zijn nu obscuur. De potentie van schade is enorm. ChatGPT kan voorbij deze grenzen gaan. We moeten meer nadenken over of iets goed of wijs is, in plaats van correct. Daar dwingt AI ons toe.
• Beoordeel studenten niet op geschreven artefacten, maar beoordeel of ze kunnen denken.
• Moeten we net zo goed kunnen lezen als schrijven als jaren geleden? 90% van de volwassenen leest niet meer. Waarom worden kranten geschreven op het niveau van een 12 jarige? Omdat je je daarmee kunt redden. We gaan terug naar een orale samenleving, zoals Afrikaanse culturen die al altijd kennen. Wiliam en Hattie vinden dit een goede zaak. ik vind dit opvallend, in het licht van de ophef over de PISA-resultaten.
• Je zou het curriculum moeten afslanken. Beperken tot de belangrijkste concepten per vakgebied. Daarmee creëer je ruimte om lerenden op te voeden tot echte kritische denkers. Je blijft content nodig hebben om vakgebieden te doceren. We moeten lerenden leren om vragen te stellen, de juiste vragen te stellen. En hoe weet je dat informatie goed is of nep? Maken we wijze beslissingen binnen specifieke contexten? Ook daarvoor heb je vakkennis nodig. Houden scholen zich daar nu mee bezig? Generatieve AI dwingt ons na te denken over de belangrijkste onderdelen van een curriculum.
• Kan AI niet helpen bij het analyseren van wat mogelijk nepnieuws is?
• Generatieve AI wordt ook goed in het beoordelen van gesproken examens en in het geven van feedback daarop. Gesproken examens worden daarmee ook gemakkelijker af te nemen.
• Deze nieuwe technologieën kunnen nadelen met zich mee brengen die we nu nog niet kunnen voorzien. Docenten in opleiding kunnen bijvoorbeeld via eyetracking gemonitord worden als het gaat om hun manier van lesgeven. Maar wat als ouders de data opeisen om te kijken hoeveel aandacht hun kind krijgt van de docent? Daarom heb je ‘vangrails’ (regels) nodig die misbruik voorkomen.
• De mogelijkheden van generatieve AI om onmiddellijk feedback te geven kan op korte termijn handig zijn, maar op langere termijn beperkend werken. Terwijl we die beperkingen op lange termijn niet kennen.
• Je moet technologieën niet verbannen, maar er slimmer mee omgaan. Ik moest hierbij denken over het gebruik van de smartphone. We leren jongeren onvoldoende om hiermee slim om te gaan. Daarom kiezen we in het Nederlands onderwijs ervoor om deze technologie grotendeels te verbannen. Gaan we lerernden nu wel voorbereiden op het wijs kunnen toepassen van generatieve AI? Of doen we deze technologie op een gegeven moment op school ook in de ban?

Hier vind je het interview:

Deze pagina bevat al mijn bijdragen over (generatieve) artificiële intelligentie, zoals ChatGPT.

The post De toekomst van AI in het onderwijs (volgens onder meer John Hattie en Dylan Wiliam) first appeared on WilfredRubens.com over leren en ICT.
Lees het hele artikel