Columns

Van Pieter de Vries (redactie) | 25-08-2011 | | (0) reacties

Twitteren is goed voor de ziel, niet voor het hoofd.

Sociale media gooien in alle sectoren hoge ogen. Volgens recent onderzoek zijn medewerkers, die deze media gebruiken productiever. Dus als je nog geen Twitter account hebt, je koppie nog niet op Facebook staat en je bent nog niet toegekomen aan het Flickeren van een fotootje, dan heb je iets uit te leggen. Twitter staat al 2 jaar lang op de eerste plaats van de top-100 van educatieve media, dus ook in het onderwijs kun je er niet meer om heen.

Twitteren is een vorm van micro-bloggen, waarmee je op elk moment een hele schare van volgers kunt laten weten wat je aan het doen bent. Twitteren verschilt nauwelijks van andere communicatiemedia, alleen het format is klein en de mogelijkheden beperkt. Het succes zit'm in de maximaal 140 tekens van het bericht, snel te maken, te versturen, makkelijk te lezen op je mobieltje en de benodigde vaardigheden heb je al op de kleuterschool geleerd.

Ik twitter op een bescheiden niveau mee. Heb een paar oude vrienden ontdekt, geniet van Daniel Pink, krijg vaak teveel interessante nieuwe informatie en kwalificeer multi-casters als de belangrijkste vervuilers van het systeem. Dat zijn namelijk de lui, die hun boodschap tegelijkertijd over 10 verschillende media uitzenden met prominente onzin, zoals de tweet: 'ik ben nu even uit beeld, want ik ga slapen'. Handig van Twitter dat je dit soort gruis kunt blocken of als spam het heelal in sturen.

Iemand die niet twittert heeft er geen mening over, bang om z'n vingers te branden aan iets wat'ie niet begrijpt. De beginnend twitteraar vreest dat het zo eenvoudig niet kan zijn, de waarheid moet nog ontdekt worden! Dat aureool, de onoverzichtelijke stroom van kul-berichten en het gevoel dat je eigenlijk niet achter kunt blijven, leiden tot drempelvrees en in onderwijs en opleiding vanzelfsprekend tot de vraag of je er wel iets mee moet.

Politici en aanverwanten hebben het medium omarmd in de hoop de concurrentie voor te blijven. Het kan echter volkomen mislopen als je even niet oplet, want dat overkwam politicus Weiner in New York City. Hij werd het slachtoffer van 'Twimmolation'. Van de ene op de andere dag belandde hij op straat, omdat'ie opzettelijk een onsmakelijke foto tweette aan iemand en de rest van de wereld helaas mee kon kijken. 'Never tweet where you eat' is het adagio. De verklaring voor dit soort gedrag is meteen ook het belangijkste element voor het succes van sociale media. Ze appeleren namelijk op een uiterst geraffineerde wijze aan die soms vervelende, maar typisch menselijke trekjes, zoals er zijn: het ego (Facebook), de hebzucht (Linked), de luiheid (Zynga) en de eigenwaan (Twitter).

De sociale media leveren een enorme hoeveelheid data op over wie je bent, wat je doet en waar je trek in hebt. Reid Hoffmann, de commerciele Godfather van ondermeer Facebook, Flickr, Groupon, Zynga en Twitter, gebruikt die data om er nieuwe business mee te maken. Een handige en vooral succesvolle jongen, die met zijn 'zalf voor de ziel strategie' enorm scoort. Blijven we nog even met de vraag zitten wat Twitter voor onderwijs kan betekenen, of zullen we Reid vragen of hij ons kan helpen?