OEB dag 2: Education’s Reality check
Een overzicht van de belangrijkste sprekers van de tweede dag van de Online Educa Berlin.
Steven Downes
De dag begint met een analyse van de educatieve sector anno nu. Het is een poging om een helder beeld te krijgen van waar de sector staat. Dat is althans de gedachte, maar van de drie sprekers had blijkbaar alleen Steven Downes dit op zijn lijstje staan. De voorzitter van deze plenaire sessie is Patricia Manson van de Europese Commissie, die aandacht vraagt voor een perspectief dat tot nu toe niet echt aan bod is gekomen en dat is de ‘learning citizens’. Dit is een EU-programma met als doel het vinden van effectieve oplossingen, die over de volle breedte leerbehoeften van alle burgers aanpakken. Dit klinkt een beetje utopisch, maar het idee dat er aandacht is voor iedereen, spreekt wel aan.
Steven Downes is de eerste spreker. Hij is een van de pioniers, die de laatste 20 jaar behoorlijk aan de weg hebben getimmerd. Hij stuurde - met onder anderen George Siemens - 4 jaar geleden de eerste MOOC de wereld in. Downes sprak over ‘Reclaming personal learning’. Onderwijs is inderdaad toe aan een reality check, want de student wordt in toenemende mate niet meer als ‘klant’ gezien, maar als het ‘product’ dat aan de klant wordt verkocht. Het leren en alles wat daarbij hoort dreigt in handen te komen van de ‘learning industry’. Alle data, leerresultaten en producten zouden eigendom van de leerder moeten zijn en van niemand anders. Vandaar het initiatief van Downes met de National Research Council van Canada, om een nieuwe generatie ‘learning and performance support systems’ te ontwikkelen.
Uitgangspunt bij de bouw van dit performance support system is dat leerbehoeften individueel zijn. Dit maakt het mogelijk om leren weer persoonlijk te maken, want zo werkt dat. Studenten zijn vrije burgers, die eigenaar zijn van hun leren. Dus de data zijn niet van de instelling of het systeem, maar van de student. In toenemende mate beheersen systemen de markt. Denk aan Apple, Amazon, e.a. en hun monopolie op data. Dat maakt dat ze vergaande controle hebben over de markt en dat zij de klant als ‘product’ gebruiken. De analyse van grote hoeveelheden data levert een oppervlakkig resultaat op en een beperkte kijk op mensen. Redenerend vanuit de persoon, die in contact is met vele diensten, levert een analyse vooral relevante gegevens op voor de persoon in kwestie en die situatie moet we ‘opeisen’, is de stelling van Downes.
Het systeem dat Downes aan het ontwikkelen is, wordt geen platform, maar een ‘connector’. Een open, neutrale marktplaats. Het idee is niet helemaal nieuw, maar Downes hoopt verder te komen door gebruik te maken van nieuwe inzichten en vooral technologieën. Zijn verwachting is dat de mate waarin het leren zich gaat ontwikkelen, sterk afhangt van de technologie-keuzes, die worden gemaakt.
Dan Peters
Na het machtsvertoon van Downes kwam Dan Peters aan de beurt, manager solutions engineering van sponsor Blackboard. Hij gebruikte de ‘selfie’, u weet wel, het zelfportret, als voorbeeld om aan te geven dat studenten een ontwikkeling doormaken van ‘consumer’ naar ‘creator’. Ik heb achteraf nog een aantal mensen gevraagd wat de link met Blackboard was, maar niemand kon mij daarbij helpen. Het enige wat reacties opwekte, was het verhaal over de medische opleiding van Stanford. Men gebruikt daar een flipped classroom format met vrij beschikbaar lesmateriaal, gekoppeld aan discussie in de klas. De vraag die bleef hangen: waarom betalen studenten nog steeds 50 duizend dollar per jaar om die opleiding te volgen?
Ola Rosling
De volgende spreker was Ola Rosling van de Gapminder Foundation uit Zweden. Hij sprak over de ‘Flipped conference and how technology will change WHAT we teach’. De foundation startte in 2013 het Ignorance Project. Met als doel het gebrek aan kennis over belangrijke feiten in onze wereld onder de aandacht te brengen, zoals bijvoorbeeld de deelname van vrouwen aan onderwijs. Om meer begrip te kweken en allerlei wereldvreemde ideeën en vooroordelen af te breken, waardoor we onze visie op de wereld sterk zouden kunnen verbeteren. Onderwijs is makkelijk als mensen niets weten, maar als je moet opboksen tegen de illusie van kennis, als onbegrip en vooroordelen, gaat de energie vooral zitten in het ‘ontleren’ van wat eens de waarheid was.
De foundation wil belangrijke feiten over globale ontwikkeling, gezondheid, energie, economie, e.a. in een soort van globaal kenniscertificaat onderbrengen, want dat kunnen organisaties als de UN helpen mensen op te leiden met voldoende kennis van wereldzaken. Ola is bevlogen en weet met een ‘stemmachine’ de toeschouwers in beweging te brengen. De zaal sprak zich uit over stellingen waarna het resultaat werd vergeleken met voorgaande stemmingen. Waarna werd gekeken wie het dichtst bij het 'goede antwoord' zat. Het publiek in Berlijn legt het af tegen de chimpansees, maar won met gemak van de Amerikanen. De Gapminder-materialen zijn gratis te verkrijgen en de bedoeling is dat Gapminder de “Wikipedia voor statistiek’ wordt.
Ellen Wagner
Data is changing everything: Ellen Wagner van PAR over big data en onderwijs. PAR staat voor predictive analytics reporting. Wagner is inmiddels een grote naam in de data-wereld. Omdat zij interessant werk heeft verricht bij de analyse van bijvoorbeeld innovatieprogramma’s in colleges in de VS. Daardoor ontstond een veel beter beeld van wat goed en niet goed ging en wat je eraan zou kunnen doen. Bij haar gaat het dus vooral over Big Data en hoe je als instelling een effectieve data-analyse kunt opzetten. Ze gaf een overzicht van methoden, die gebruikt kunnen worden om bijvoorbeeld meer te kunnen zeggen over studiesucces, om interventies te plegen, om te meten en voor benchmarking.
Eén voorbeeld is het gebruik van learning analytics als tool voor evidence-based besluitvorming. Een andere toepassing is voorspellende analyse als methodiek om potentiële uitvallers vroegtijdig op te sporen. Het spreekt allemaal tot de verbeelding, maar het is ook duidelijk dat er nogal wat voor nodig is om betrouwbare analyses te kunnen maken van data. Data waarover van tevoren wel nagedacht zou moeten zijn wat deze zouden moeten opleveren. Je voelt het al, het learning analytics truckje valt niet van het plafond. Gepast optimisme is hier de beste raadgever.
Gilly Salmon en Janet Gregory
Carpe Diem: Expanding & Scaling the Powerful Methodology for Learning Design. Een worshop van Gilly Salmon en Janet Gregory. Carpe Diem is een ‘team-based learning design proces’ dat je in staat stelt om vrij snel student-gericht onderwijs te ontwikkelen en toe te passen. Het is geschikt voor alle vormen, dus niet alleen online. Het accent in de workshop lag op blended. Op het web is het werkboek te vinden dat Gil ook in workshops gebruikt. Die overigens dan 2 dagen in beslag nemen.
In de anderhalf uur die we tijdens de conferentie voor de workshop hadden, werkten we in 8 groepen (8-10 deelnemers) aan een opdracht: de ontwikkeling van een cursus (2 weken online, 2 weken op locatie en weer 2 weken online). Carpe Diem is een vrij gestructureerde manier, die veel weg heeft van een storyboard om snel tot resultaat te komen. Het is een goed alternatief voor docenten die zich ontwerptechnieken eigen willen maken. Van docenten, die zich tot nu toe alleen met klassikaal onderwijs bezighielden, wordt in toenemende mate verwacht dat zij ook in staat zijn om online onderwijs te maken en uit te voeren. In plaats van de docenten in de bank te zetten, zet Carpe Diem de docent direct aan het werk om op een gestructureerde en verantwoorde wijze andersoortig onderwijs te ontwikkelen. Hoewel ik deze methodiek al kende, viel me op dat deze de laatste tijd duidelijk beter is geworden en de moeite van het proberen waard. Een mooie tool voor stafontwikkeling.
Jef Staes
The Diploma is Dead: Jef Staes over de relatie tussen diploma’s en motivatie. Staes komt uitgebreid aan het woord in zijn video.
Jef vindt dat diploma’s hun functie hebben verloren en er iets anders voor in de plaats moet komen. Het is zaak om bij te blijven en te blijven innoveren en dit maakt dat mensen mee veranderen. Maar het diplomagebouw blijft staan en begint dus te knellen. Het merendeel van de leerervaringen zijn persoonlijk, gebaseerd op ervaringen, eigen behoeften en dit is niet meer te verenigen met een diploma als vorm van validatie. Dat is een dilemma voor instellingen. In de video beantwoordt Jef de volgende vragen:
- Hoe kunnen we op de hoogte blijven van informatie en ontwikkelingen?
- Als het diploma ‘dood’ is, hoe kan ik dan mijzelf ‘bewijzen’ op de arbeidsmarkt?
- Hoe kunnen we een onderwijssysteem ontwikkelen dat meer persoonlijke leerervaring mogelijk maakt?
Mensen veranderen, maar diploma’s niet. Hoe kan dit probleem opgelost worden?
Het alternatief volgens is Staes ‘The Competence Playlist’, als een nieuwe manier om competentie te valideren. Hij overtuigt niet helemaal, maar heeft wel weer een belangrijk punt te pakken.