Hoezo blended learning (vervolg)
In mijn vorige column 'Hoezo blended learning?' heb ik geprobeerd aannemelijk te maken dat we het leren helemaal niet blenden, maar dat we het afwisselen. Uit de reacties blijkt dat die visie met mij wordt gedeeld. Maar mijn visie op hoe het anders zou kunnen, sloeg niet bij iedereen aan, zoals mag blijken uit onderstaande correspondentie.
Dag Harm,
Met veel genoegen heb ik je laatste column gelezen. Vooralsnog deel ik je enthousiasme niet. Ik
ben er niet van overtuigd dat de door jou beschreven "blend" zo vernieuwende is. Immers, een klaslokaal met online lesmateriaal vind je ook in het tweedefase onderwijs. Virtual classroom en het online bespreken van een traditioneel boek zijn vergelijkbaar met een conference call. Dat wil niet zeggen dat het verkeerd is, maar wel dat het nog geen echte blend is. Bij een blend zou een nieuwe vorm van leren moeten ontstaan en die zie ik gewoon nog niet. Uiteindelijk is ook jouw blend te ontrafelen tot de "basissmaken": traditioneel klassikaal, online op individuele basis, demo door virtuele leraar etc.
Toch ben ik het met je eens dat de huidige voorbeelden van blended learning - als je die beoordeelt aan de hand van de definitie van een blend, zoals je die omschrijft - inderdaad niet meer zijn dan een afwisseling en dus eigenlijk niet de term blended verdienen. Ik vraag mij af of het werkelijk ooit een blend wordt, in plaats van een afwisseling.
Hartelijke groet,
Frank
Hallo Frank,
Dank voor je reactie.
Ik deel je zorg over de mogelijkheden om te blenden, zeker als het gaat om de korte termijn. Maar als er een situatie ontstaat waarbij het niet uitmaakt of een cursist fysiek aanwezig is of thuis inlogt, als het voor de deelnemers aan het leerproces net zo normaal is om een boek open te slaan als om iets online te raadplegen, als niemand zich meer afvraag of Jan fysiek aanwezig was of via een remote-verbinding, als wordt gezegd 'Jan merkte net op', als het niemand meer uitmaakt waar ik iets heb gelezen - van papier of van het scherm - als ik zeg 'ik lees net', dan lopen fysiek en virtueel zodanig in elkaar over, dat de verschillende 'smaken' niet meer opvallen. Vind je niet dat we dan mogen spreken van een echte blend?
Misschien is die werkelijkheid wel dichterbij dan we denken. Op het lustrumcongres van het Ivlos (Universiteit Utrecht) maakte Carl Rohde aannemelijk dat voor 6- tot 14-jarigen - door hem de Computer Game Generatie genoemd - de fysieke en virtuele werkelijkheid als vanzelfsprekend in elkaar over lopen. Voor hen zijn de vrienden die ze virtueel ontmoeten net zo belangrijk en reëel als de vrienden die ze dagelijks zien (ik wilde schrijven 'in het echt zien', maar dat is dan wel de term echt zoals ik die hanteer, want voor hen zijn de virtuele ontmoetingen net zo echt). Ik wil maar zeggen, er komt een generatie voor wie het gebruik van de nieuwe communicatiemiddelen zo'n vanzelfsprekendheid is geworden, dat deze één geheel vormen met de communicatiemiddelen die onze generatie normaal en vanzelfsprekend vindt. De voor ons vertrouwde en de nieuwe middelen vormen voor hen een natuurlijke mix met één smaak. Het kan niet anders of het leren past zich daarop aan.
Zo iets?
Groet,
Harm
PS. Carl Rohde is wetenschapper en trendwatcher. Hij doet wereldwijd onderzoek naar het gedrag en de leefwereld van jongeren. Een verslag kun je vinden op Wilfred Rubens weblog van 3 oktober (www.wilfredrubens.com). De site van Carl Rohde vind je op www.signsofthetime.nl.
Hoi Harm,
Wat je schrijft maakt veel duidelijk. Inderdaad, een bijna onbewust en permanent door elkaar gebruiken van de middelen die beschikbaar zijn: dat is blended zoals het wordt bedoeld. Ik zie het om me heen gebeuren. De generatie waartoe ook mijn dochters behoren, weet al bijna niet beter. Zij combineren SMS, MSN, internet, telefoon en fysiek als vanzelfsprekend, ook om te leren - en dat doen ze verrekte snel. Die generatie is gewend om gebruik te maken van de verschillende middelen op een manier die de generaties voor hen nooit geleerd hebben. Ze gebruiken die middelen heel bewust en met het grootste gemak, rekening houdend met de beperkingen, zoals iemand die zijn stad goed kent precies weet welke (combinatie van) vervoermiddelen hij moet kiezen. Misschien is XP Media Center wel een stap naar een toekomst die niet zo ver meer is. Over vijf jaar zal die generatie leren met de middelen en de stijl die zij zich nu eigen maken. Niet alleen tijd voor een nieuwe blend, maar ook tijd voor een nieuwe leerstijl?
Hartelijke groet,
Frank
Harm Weistra
Zelfstandig adviseur
harm@weistra.net